نشست وجلسه وستاد و….برگزارمی شود،اما نتیجه ای که بیرون می آیدهم موقتی می شودوشب می خوابی وبیدارمی شوی خیلی چیزها بازگران می شود؟

این کهن پیکره غرورانگیز که شاهرگ اقتصادی تبریز است، سیاست، فرهنگ و مذهب را نیز به خوبی در خود جای داده است، به گونه­ای که تاریخ گواه ارتباط ناگسستنی بازار با سایر عناصر مرتبط با زندگی شاغلین و رهگذران خویش از مبارزات ضد استبدادی و استعماری و تربیت نسل­های معتقد و دیندار است که در تمامی شئون اجتماعی تاثیرگذار بوده ­اند.

تصور کنید گردشگری، در سرگردانی رسیدن به مکان های تاریخی تبریز، به جای تابلو های نداشته خانه ثقه الاسلام،معماری تاریخی دو ساختمان آجری ذکر شده که یکی مرکز سرمایه گذاری شده و آن یکی هم منطقه آزاد ارس چشمش را گرفته و وقتی با در بسته این خانه های تاریخی و یا محیط اداری موجود در آنها روبرو شود چه خواهد داشت؟

در عصر مدرن پر زرق و برق تبریز، وقتی بازار کهن این شهر با سکوت و رخوت مواجه است و نظام سرمایه داری سعی در خرد کردن ساختار ایرانی و اسلامی بازار دارد، حتی با پهن کردن سفره نان و پنیر هم نمی توان ارزش های به باد رفته شهر را جان دوباره بخشید.

تصاویر بافت تاریخی شهر یزد در سریال سر دلبران خود نمایی می کند و جای تقدیر دارد که مسئولین رسانه ملی به خوبی دریافته اند که ساخت برنامه در شهرهای مختلف چه نتایج مثبتی به دنبال دارد و البته این مساله با یک افسوس برای تبریز نیز همراه است!

بودند اساتیدی که ده سال قبل، بحران آب امروزمان را پیش بینی کرده بودند و داد می زدند، دلسوزانی بودند که از عواقب خصوصی سازی بی رویه مدارس و به کارگیری معلمان و مربیان بدون صلاحیت علمی و اخلاقی می نالیدند.

آقایان الکی از سینمای عرق و ورق و آروغ برای خودشان رای گدایی نکنند. مرده خوری از نعش مرحوم ملک مطیعی با جوانمردی منافات دارد. انگار حضرات یادشان رفته که در دهه شصت عرقخورها را به جای دم اسب می بستیم پشت تویوتاهای کمیته و شلاق می زدیم.

رفتم داخل حرم و چند ساعت بعد دوباره آمدم نمایشگاه کتاب. اما هرچقدر نگاه کردم، کتابها را ندیدم! قفسه ها را زیرورو کردم، باز اثری از «توشهیدنمی شوی» نبود که نبود! با تعجب رفتم سراغ صندوق دار و قفسه را نشان دادم و سراغ کتاب را گرفتم. لبخندی عادی زد و گفت: شرمنده، تمام شد!

زمان پاسخگویی اعضای شورا به عملکردشان در مقابل مردم فرارسیده است و شهر تبریز بایستی نفسی تازه کند و وعده ها تبدیل به گارگاه بزرگ عمرانی شود و شهروندان عملا شاهد تغییر و آبادانی شهر باشند نه در حرف!

حین رفتن جمله تاریخی امام (ره) در مقابل دیدگانم قرار می گیرد. مسجد سنگر است! این بار بیشتر به فکر فرو می روم. خادم مسجد همه را به بیرون مشایعت می کند و چراغها را خاموش می کند و من در فکر جمله امام پیش خود می گویم اگر سنگر است پس چرا سنگر را اینگونه خالی می کنیم؟